Logo

Dla części dorosłych wrzesień to wyjątkowy czas. Szczególnie tych dorosłych, którzy są rodzicami. We wrześniu pojawia się bowiem w życiu dziecka po raz pierwszy, albo kolejny po wakacyjnej przerwie, szkoła. W ten sposób wkraczamy wspólnie z dziećmi w rytm nauki, obowiązków, a także poznawania różnorodnych norm obyczajowych.

 

 

Najmłodsze dzieci, które dopiero rozpoczynają swoją szkolną przygodę, zazwyczaj skupione są w pierwszej kolejności wokół swoich najbliższych potrzeb, takich jak zabawa, jedzenie i odpoczynek. Z czasem zaczynają pojawiać się jednak w szkolnym życiu pewne zasady, w tym te dotyczące tzw. dobrego wychowania. Dzieci wspólnie je poznają i pod opieką nauczycieli wdrażają w życie. Nie bez znaczenia jest jednakże rola rodziców, którzy winni wzmacniać w swoich pociechach znaczenie dobrych manier oraz ich istotną rolę w relacjach z innymi ludźmi.  

 

Miejmy na uwadze, że sam fakt, że dziecko znalazło się w szkole nie zwalnia rodziców z „obowiązku” wychowywania i dbania o jego potrzeby. Edukowanie, a szczególnie pokazywanie dobrych wzorów zachowania jest nieocenione. Warto budować w dzieciach przekonanie, iż przestrzeganie reguł obyczajowych nie „utrudnia” życia, ale czyni je przyjemniejszym i zwyczajnie łatwiejszym.

 

Jak zatem wspierać maniery w szkole?

 

Przede wszystkim uczmy dzieci szacunku do innych i siebie. Zwracajmy uwagę na uprzejmość, przyjazny ton, liczenie się z innymi. Podkreślajmy znaczenie tzw. magicznych słów : proszę, dziękuję i przepraszam.

 

Przypominajmy, że kiedy spotykamy nauczycielki i nauczycieli mówimy im: „Dzień dobry”, a na pożegnanie „Do widzenia”. W stosunku do koleżanek i kolegów „Cześć”.

 

Uczmy dzieci otwartości, tolerancji, pozytywnego nastawienia do drugiego człowieka. Jednocześnie poszanowania prawa do prywatności i przestrzeni osobistej. Nie każdy ma bowiem w danym momencie ochotę na wspólną zabawę, a rzeczy drugiego dziecka nie powinny być ruszane bez jego zgody. Gdy dzieci coś pożyczą winnym wiedzieć, że należy to zwrócić.

 

Podkreślajmy znaczenie wspólnej odpowiedzialności za miejsce, w którym przebywają dzieci. Wpajajmy im poszanowanie dla książek i pomocy dydaktycznych, a także dbałość o porządek. Wykorzystywane pomoce winny wrócić na swoje miejsce, a śmieci trafić do śmietnika (posegregowane).

 

Zwracajmy uwagę, aby dzieci odpowiadały, gdy ktoś się do nich zwraca, słuchały się wzajemnie (i nie krzyczały), a także oferowały innym pomoc. Ważna jest też przyzwyczajanie do konieczności pytania o pozwolenie nauczyciela w określonych – ustalonych – sytuacjach.

 

Podkreślajmy znaczenie punktualności i cierpliwości (szczególnie w czekaniu na swoją kolej).

 

Nie szafujmy jednocześnie samym hasłem „grzeczność”, gdyż nie dla każdego dziecka będzie ono tak naprawdę wystarczająco zrozumiałe.

 

I na koniec pamiętajmy jako rodzice, że istotą dobrych manier nie jest to „co wypada”, a czego nie. Oczekiwania dorosłych, iż dziecko będzie w każdej sytuacji reagować zgodnie z regułami kurtuazji nie będzie właściwym podejściem. Na początek rozmawiajmy i oswajajmy dzieci z dobrymi manierami, pokazując, że są niczym innym jak (przyjemną) częścią naszego życia.