Logo

W czasie uczty nie opowiadaj, jak należy jeść, lecz jedz, jak należy (Epiktet). Aby jednak jeść jak należy warto wiedzieć w jakiej kolejności się jada – dla komfortu własnego i otoczenia. Tym bardziej, że coraz częściej miewamy możliwość skorzystania z bardziej obfitego menu.

 

Menu dobrze ułożone ma wpływ na przebieg i nastrój spotkania, przyjęcia, uroczystości. Warto, by było różnorodne i dopasowane do potrzeb gości (w tym alergików i tych na diecie). Baza to naturalnie danie główne.

 

Restauracje coraz częściej oferują nam możliwość delektowania się nie tylko  wybranymi z karty daniami, ale również tzw. menu degustacyjnym, składającym się z większej ilości, niekiedy bardzo wyjątkowych, posiłków. Wówczas mogą pojawić się w naszych głowach wątpliwości co do kolejności ich serwowania. Podobnie, gdy trafimy na bardzo eleganckie przyjęcie, zwłaszcza wieczorową porą, możemy liczyć na więcej niż tradycyjne I i II danie.  

 

Etykieta i w tym względzie jest bardzo pomocna. Podpowiada bowiem jak wygląda typowa kolejność podawania dań:

1. DROBNE PRZEKĄSKI, w tym tzw. amuse-bouche nazywany również czekadełkiem (moim zdaniem ta druga nazwa odbiera mu wyjątkowość). To serwowany na początku „drobiazg”, zaraz po złożeniu zamówienia, czy przybyciu na miejsce. Od tradycyjnej przystawki odróżnia go fakt, iż klient nie decyduje o jego wyborze. To bardzo drobna przystawka na jeden kęs podawana na przykład na łyżeczce lub łyżce. Warto skosztować ją w całości, by poczuć pełną kompozycję smaków. To w końcu popis szefa kuchni, przedsmak dalszej degustacji. Warto też wiedzieć, że w trakcie wielodaniowej kolacji połączonej z degustacją wina bywa serwowany również między posiłkami. Odgrywa szczególną rolę, gdyż pobudza kubki smakowe i przygotowuje gościa do smakowania kolejnych potraw.

2. ZIMNE PRZYSTAWKI – to niewielkie potrawy, które nie powinny przeciążać żołądka, ale podobnie jak pierwsza drobna przekąska pobudzać apetyt (np. maleńkie kanapki, warzywa z sosami, koktajl z krewetek).

3. ZUPA/GORĄCA PRZYSTAWKA – w zależności od lokalnych tradycji i obyczajów podawana bywa zupa lub gorąca przystawka. W kuchni francuskiej, na przykład, zupa jest rzadko serwowana, gdyż traktowana jest jako danie wiejskie i mało eleganckie.

Uwaga – na obfitych przyjęciach i obiadach pomiędzy daniami pojawia się sorbet (najczęściej cytrynowy lub śliwkowy z dodatkiem alkoholu). Jego rolą jest oczyszczenie kubków smakowych i wsparcie procesu trawienia. Nie mylmy go zatem z tradycyjnym deserem.

4. DANIE GŁÓWNE – zasadą jest, że dania mięsne podawane są po rybnych. Ponadto przy większej ilości dań białe mięso ma pierwszeństwo przed jagnięciną, królik przed wołowiną, a dziczyzna będzie serwowana na końcu.

5. SERY – to zwyczaj kuchni francuskiej.

6. SŁODKI DESER, OWOCE – wedle fantazji i uznania.

8. KAWA/HERBATA – tak, to prawda, są serwowane po deserze – odmiennie od polskiej tradycji. Nie można jednak potraktować jako gafę prośby o podanie kawy czy herbaty już do deseru.

 

Naturalnie do takiego menu serwowany jest alkohol, ale to temat na oddzielny wpis. Ci, którzy się przejadają lub upijają, nie umieją ani jeść, ani pić (Antheme Brillat-Savarin) – to ku przestrodze.